Би ганц охин, гурван хүүтэй. Мэдээж охиндоо амь. Гэхдээ яг үнэнийг хэлэхэд би охиноо хэдэн удаа шөнөөр хуурайлснаа санадаггүй юм. Өөдсийн чинээ ганц юмыг ээж нь гялалзуулсан хэрэг л дээ...
Би цалингүй, урамшуулал бонусгүй, ээлжийн амралтгүй, долоо хоног 24 цагаар аавын ажил хийдэг. Хөвгүүдээ төрснөөс хойш би хэлээ зажилж, аяархан найтааж, яаруу сандруу сүү найруулж, найзууддаа "Үгүй!" гэж хэлж, зам дээр зарим ****** гаруудад буулт хийж, "амперс аварч" ... сурсан
Би кинотеатрт "Баяртай!" гэж хэлсэн
Би бага иддэг жижиг тэрэг унаж, аяллын үүргэвчээ харанхуй өрөөндөө хийсэн.
Гэртээ ажил хийнэ гэдэг үлгэрийн далай гэдгийг ойлгодог болсон.
Би зулзагануудаа өвдөж нурмайгаад чимээгүй байснаас, хашгичаад чихэнд чийр болж байхад дуртай. Орж гарахдаа гар хоосон, бие хөнгөн явах тавилангүй, амандаа юм зуухаас наагуур илжиг төрхөнд орж харагдахаас, энд тэнд явахад хүн амьтны эвэртэй туулай үзсэн харцнаас ичихгүй. Учир нь энэ бүхэн намайг яаж өөрчилж байгааг би мэднэ. Би тэр өөдөсхөн амьтдын амнаас гарах "Аав аа!" гэх надад томдсон алдрыг сонсоно!
БИ ААВ
